Stanowisko Grupy ORLEN do aktualizacji Krajowego Planu w dziedzinie Energii i Klimatu do 2030 roku

1.       Morska energetyka wiatrowa (MEW)

• Konieczność wyznaczenia nowych obszarów dla morskich farm wiatrowych oraz korytarzy kablowych, a także przeprowadzenie do 2030 r. postępowania dotyczącego przyznania kolejnych pozwoleń lokalizacyjnych na nowe obszary, w celu zapewnienia dalszego, stabilnego rozwoju MEW po przeprowadzeniu ostatniej zaplanowanej aukcji offshore w 2031 r.,
• Wsparcie budowy infrastruktury portowej (porty instalacyjne oraz serwisowe) na rzecz budowy oraz obsługi MEW poprzez zapewnienie rozwiązań usuwających bariery administracyjne
  i przyspieszających realizację inwestycji.

2.       Małe modułowe reaktory jądrowe (SMR)

• Zapewnienie odpowiednich warunków rozwoju SMR i uwzględnienie tego typu technologii w miksie energetycznym na lata 30. w większym zakresie,
• Analiza oraz wybór optymalnego systemu wsparcia dla inwestycji w SMR,
• Wykorzystanie potencjału wytwarzania zeroemisyjnego wodoru z energii elektrycznej pochodzącej
  z energetyki jądrowej, w tym SMR.

3.       Wychwytywanie, utylizacja i składowanie dwutlenku węgla (CCU i CCS)

• Dostosowanie otoczenia regulacyjnego w celu zapewnienia warunków do rozwoju i uruchomienia infrastruktury do wychwytu, transportu i składowania CO₂,
• Wprowadzenie dedykowanego systemu wsparcia na rozwój technologii CCS/CCUS, w tym niezbędne inwestycje w zakresie budowy instalacji wychwytu, infrastruktury transportowej, terminali przeładunkowych oraz nowych miejsc sekwestracji CO₂,
• Dostosowanie wymogów dot. składu i warunków fizykochemicznych strumienia CO₂ przeznaczonego do transportu CO₂ siecią przesyłową oraz składowania w miejscach sekwestracji. Należy dokonać szerokich analiz umożliwiających zapewnienie kompatybilności strumienia CO₂ z infrastrukturą
  w innych krajach Europy w celu utworzenia spójnego rynku CO₂.

4.       Gaz ziemny

• Podkreślenie znaczenia gazu ziemnego w procesie transformacji energetycznej jako paliwa pozwalającego na redukcję emisji gazów cieplarnianych i zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego,
• Przyspieszenie procedur administracyjnych związanych z poszukiwaniem oraz zagospodarowaniem nowych złóż gazu ziemnego w celu zastąpienia wyeksploatowanych złóż oraz zwiększenie podaży na rynku. Pozwoli to na wzrost bezpieczeństwa energetycznego Polski oraz przełoży się na wzrost dostępności cenowej surowca dla odbiorców końcowych,
• Wykorzystanie potencjału jednostek gazowych w bilansowaniu Krajowego Systemu Elektroenergetycznego, w kontekście rosnącego udziału w miksie energetycznym niestabilnych źródeł odnawialnych. Jednostki gazowe będą miały kluczowe znaczenie, zwłaszcza w okresie przejściowym, zanim zostaną uruchomione bloki jądrowe.

5.       Wodór

• Potrzeba budowy portfolio źródeł OZE w Polsce dedykowanych produkcji RFNBO, które będą spełniać wymogi aktu delegowanego KE/2023/1184,
• Brak szczegółów w zakresie budowy komplementarnego systemu wodorowego (sieci, magazyny),
  a także brak spójnej strategii importowej (wodór, amoniak, metanol, paliwa syntetyczne),
• Brak jasno określonych zachęt i inicjatyw (systemów wsparcia), które zapewnią produkcję, odbiór
  i wykorzystanie zakładanych wolumenów produkcji wodoru odnawialnego i niskoemisyjnego, w tym zastąpienia wodoru emisyjnego (tzw. szarego),
• Pominięcie wykorzystania odpadów do produkcji wodoru niskoemisyjnego (waste-to-hydrogen) oraz wodoru niskoemisyjnego i jego roli w dekarbonizacji - brak podejścia neutralnego technologicznie
  w dążeniu do dekarbonizacji.

6.       Mechanizm mocowy (Rynek mocy)

• Konieczność przedłużenia rynku mocy lub wprowadzenia równoważnego mechanizmu mocowego po 2030 r. w celu utrzymania niezbędnych rezerw dyspozycyjnych mocy wytwórczych oraz zapewnienia nowych inwestycji w dyspozycyjne, elastyczne moce wytwórcze i wielkoskalowe magazyny energii elektrycznej,
• Skorelowanie czasu funkcjonowania mechanizmu mocowego z terminami oddawania do eksploatacji wielkoskalowej energetyki jądrowej w celu zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego Polski oraz ciągłości dostaw energii elektrycznej do wszystkich odbiorców w perspektywie długoterminowej.

7.       Ciepłownictwo

• Rozszerzenie niezbędnych działań o opracowanie Strategii dla Ciepłownictwa. Dokument powinien zaadresować aktualne wyzwania dla ciepłownictwa oraz wskazać sposoby spełnienia wymagań wynikających z pakietu Fit for 55,
• Zmiany systemu taryfowego (promujące działania dekarbonizacyjne, mające na celu uzyskanie
  i utrzymanie statusu efektywnego systemu ciepłowniczego),
• Wsparcie dla technologii power-to-heat w ciepłownictwie systemowym poprzez wprowadzenie systemu wsparcia operacyjnego oraz umożliwienie uznania ciepła wytworzonego w kotłach elektrodowych, wykorzystujących energię z OZE, jako ciepła pochodzącego z OZE,
• Zniesienie barier inwestycyjnych w zakresie inwestycji związanych z dekarbonizacją ciepłownictwa poprzez opracowanie regulacji mających na celu uproszczenie i przyspieszenie postępowań administracyjnych,
• Wprowadzenie środków wspierających możliwość wykonania planów dekarbonizacji z zastosowaniem zrównoważonej biomasy, w tym realizacja polityki regulacyjnej ukierunkowanej na zapewnienie odpowiedniej dostępności tego surowca dla sektora energetyki, w tym w szczególności surowca krajowego.

8.       Gospodarka odpadami

• Uznanie na poziomie ustawodawstwa krajowego recyklingu chemicznego na równi z recyklingiem mechanicznym, jako integralnego rozwiązania służącego na rzecz budowy funkcjonowania gospodarki o obiegu zamkniętym dla tworzyw sztucznych w celu minimalizacji ilości odpadów niepodlegających przetworzeniu,
• Wprowadzenie wsparcia inwestycyjnego na działalność badawczą oraz projekty innowacyjne związane z recyklingiem chemicznym tworzyw sztucznych oraz recykling odpadów pochodzenia organicznego.

9.       Biometan i biogaz

• Wprowadzenie systemu wsparcia operacyjnego dla biometanu wytwarzanego w instalacjach OZE nieprzyłączonych do sieci gazowej oraz biometanu produkowanego do tankowania pojazdów,
• Uwzględnienie w ramach głównych celów KPEiK produkcji biometanu na potrzeby sektora transportu (bioLNG i bioCNG), a nie tylko do produkcji energii elektrycznej, oraz prognoz w zakresie wykorzystania biometanu do realizacji celu OZE w sektorze transportu w 2030 r.,
• Ustanowienie obowiązku nabywania autobusów napędzanych biometanem (bioLNG i bioCNG), obok autobusów elektrycznych i wodorowych, w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców,
• Uwzględnienie w ramach głównych celów KPEiK produkcji biogazu i biometanu na potrzeby przemysłu oraz wprowadzenie w tym celu dedykowanego systemu wsparcia operacyjnego w formie dwustronnego kontraktu różnicowego.

Materiały do pobrania: